หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.769
By UncleSom
ตอน : เมื่อเราตั้งใจจะไม่ละเลย

“เพราะเหตุนั้น เราจะต้องเอาใจใส่ในสิ่งต่าง ๆ ที่เราได้ยินให้มากขึ้น เพื่อเราจะได้ไม่ห่างไกลไปจากข้อความเหล่านั้น” ( ฮิบรู 2:1 )

‘ความใส่ใจ’ นับเป็นความสามารถหนึ่งที่พึงมีอยู่ในตัวเราอยู่เสมอ ไม่ว่าจะหยิบ จับ รับใช้ หรือ ทำกิจกรรมใดๆ ก็ตามที สิ่งนี้ควรจะมีอยู่เสมอ และธรรมดาแล้วคนเราจะไม่เกิดสภาวะลอยละล่องไปไหน หากระบบการคิด และ การตัดสินใจยังเป็นไปอย่างมีสติสัมปชัญญะ แต่ปัญหาคือ… มันมักจะเกิดแบบ ‘ไม่รู้ตัว’ นั่นเอง และหากเกิดขึ้นแล้ว ก็จะทำให้หลุดไปจากการได้ยิน ได้ฟัง ได้รับรู้ดูเห็นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า อันเป็นที่มาของอุบัติเหตุอยู่บ่อยครั้งไป

กับชีวิตในฝ่ายวิญญาณ (ในการก้าวเดินหน้าอย่างสมดุล) ก็เช่นเดียวกัน หากเราไม่ได้ใส่ใจในพระดำรัส (Message) ที่ทรงตรัสไว้แก่เราแล้วนั้น กล่าวคือ เราอาจจะได้ยิน แต่ไม่ได้รับฟัง เราอาจจะได้อ่าน แต่ไม่ได้ครุ่นคิดหรือไตร่ตรอง เราอาจจะมองเห็น แต่กลับทำเป็นมองข้ามไป เมื่อเราไม่ได้ใส่ใจสิ่งใด ๆ ในที่สุดสิ่งนั้นก็จะเลือนลางหายไปจากความสนใจและใส่ใจของเรา ซึ่งเป็นไปได้สูงที่คนเราจะแกว่งไกว (ไขว้เขว) จนเดินหลุดออกไปนอกเส้นทางของพระองค์ !!
21/02/25