หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.764
By UncleSom
ตอน : เมื่อความหวานชื่นในเราแห้งเหือด

“พระองค์ทรงฟื้นฟูจิตวิญญาณของข้าพเจ้า พระองค์ทรงนำข้าพเจ้าไปในทางชอบธรรม เพื่อเห็นแก่พระนามพระองค์” ( สดุดี 23:3 )

ความเหงา เศร้า เป็นการสำนึก (รำลึก) ถึงความจริงอันเจ็บปวดว่า ตัวเราไม่ได้มีใครจะรัก จะใส่ใจ จะให้คุณค่า หรือ มองเห็นความสำคัญ ไม่อยู่ในความสัมพันธ์ที่แนบแน่นและลึกซึ้งกับใครเขา ความว่างเปล่า ความเศร้า และความหดหู่ใจได้เฝ้ารออยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ความชื่นบาน (หวานชื่น) ที่เคยมีอยู่ในใจก็เลยแห้งเหือดหายไป และตัวเราเองก็จำแทบจะไม่ได้ด้วยซ้ำไปว่าได้มีรอยยิ้มด้วยใจอิ่มสุขครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันแน่ ?

ผู้เขียนสดุดีบทนี้ได้เปิดช่องชี้ให้เราได้เห็นพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าในชีวิตของผู้เชื่อที่มีใจปรารถนาและยินยอมพร้อมใจให้พระองค์ทรงนำพาชีวิตให้ก้าวเดินไปอย่างผู้วางใจ จนได้พบประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ “พระองค์ทรงคืนความสดชื่นแก่ชีวิตข้าพเจ้า” นับเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ (อีกครั้ง) ในพระเจ้า ซึ่งเป็นการขจัดความเหินห่างหมางเมินที่ปกคลุมทั่วหัวใจเรามานานแสนนาน ความชื่นบาน-หวานชื่นจะมีเพิ่มทวีเมื่อเรามีสัมพันธภาพที่ดีกับพระองค์ในทุกวัน ๆ !
15/02/25