หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.758
By UncleSom
ตอน : เมื่อเราร่วมกันนมัสการอย่างทุ่มเทใจ

“…โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า ข้าพเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์ที่มีชีวิตและเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า…” ( โรม 12:1 )

ต้องทำความเข้าใจร่วมกันก่อนว่า หากเราปรารถนาที่จะให้ การนมัสการเกิดการพลิกฟื้นตื่นตัว ออกจากความเป็น ‘รูปแบบ’ เป็นเพียงแค่ ‘กิจกรรม’ ที่แต่ละคนร่วมกันทำจนเป็น ‘กิจวัตร’ ไปสู่ความมีชีวิตชีวา มัน ‘มีราคา’ ที่ทุกคนทุกฝ่ายจะต้องจ่ายร่วมกัน หมายถึงว่า ในทุก ๆ ครั้งที่เราเข้าสู่ประตูแห่งการสรรเสริญนมัสการ ทั้ง ‘ผู้นำ’ และ ‘ฝูงชน’ ในที่ประชุม จะต้องเกิด ‘ความตื่นตัว’ และต้องนำเอาทั้ง ‘ตัว’ และ ‘หัวใจ’ เคลื่อนไปการทรงนำและทำการของพระวิญญาณฯ

ซึ่งแต่ละคนจะต้องอาศัยทั้ง ‘สัญชาตญาณ’ และ ‘วิจารณญาณ’ ในการเฝ้าสังเกตกระแสคลื่นแห่งการทรงนำและการทำการของพระองค์ ซึ่งทรงมีพระประสงค์อย่างแน่วแน่ที่จะโปรดประทานให้ทั้ง ‘พระพรนานาประการ’ ที่มีอยู่ในสวรรค์สถาน รวมทั้ง ‘พระคุณอนันต์’ และ ‘ฤทธิ์เดชมหันต์’ ซึ่งนับว่าเป็นสิ่งที่ ‘ดีเลิศประเสริฐสุด’ เทหลั่งมาเหนือประชากรของพระองค์ ซึ่งตรงนี้แหละ ‘เป็นหน้าที่’ และ ‘ความรับผิดชอบ’ ที่ทรงมอบให้พวกเราทุกคนในพลับพลาแห่งนี้ !
08/02/25