หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.751
By UncleSom
ตอน : เมื่อเรายอมรับการตีสอนอย่างเข้าใจ
“บุตรชายของเราเอ๋ย อย่าละเลยต่อการตีสอนขององค์พระผู้เป็นเจ้า และอย่าท้อใจเมื่อพระองค์ทรงตักเตือน” ( ฮิบรู 12:5 )
การถูกลงวินัย ตักเตือน ตีสอน อาจดูเป็นเรื่องเจ็บปวด น่าอาย และในหลาย ๆ ครั้ง พระเจ้าก็ทรงอนุญาตให้ (ใช้) ความทุกข์ ปัญหา เป็นเครื่องมือในการตีสอนและอบรมสั่งสอนประชากรของพระองค์เสมอ และเป็นสิ่งที่สามารถดึงประชาชนของพระองค์ให้หันกลับไปยังพระองค์ได้เป็นอย่างดี ซึ่งพระคัมภีร์ (ข้อนี้) ก็ได้เตือนใจเอาไว้ว่า “อย่าท้อใจ” และในพระธรรมสุภาษิตได้เตือนว่า “อย่าได้คิดดูหมิ่นและอย่าเบื่อหน่ายต่อการตักเตือน…” ( สภษ. 3:11-12 ) อีกด้วยแน่ะ
มีความแตกต่างระหว่างการลงวินัย (ตีสอน) และการลงโทษของพระเจ้าก็คือ ในฐานะที่เป็นคริสเตียนและเป็นบุตรของพระเจ้า ความบาปผิดของเราได้รับการอภัย และมีชีวิตอยู่ในพระเยซูคริสต์แล้วนั้น การลงโทษบาปก็จะไม่มีอีกต่อไป ( โรม 8:1 ) เพราะชำระแทนแล้วที่กางเขน แต่สิ่งที่เลวร้าย น่าละอาย หรือ ความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้น เป็นผลพวง ค่าจ้าง รางวัลของความบาปที่เราล้มเหลว หลงผิดเองต่างหาก แต่ทรงใช้สิ่งนั้นเพื่อช่วยให้เรากลับใจและไม่ทำผิดซ้ำอีก !
31/01/25