หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.731
By UncleSom
ตอน : เมื่อเราเข้าถึงแก่นการนมัสการที่แท้จริง

“พระเจ้าทรงเป็นพระวิญญาณ และคนที่นมัสการจะต้องนมัสการด้วยจิตวิญญาณและความจริง” ( ยอห์น 4:24 )

แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเราได้เข้าไปอยู่ในจุดศูนย์กลาง (แก่นแท้) ของการนมัสการ ? หากย้อนกลับไปยังการเข้าเฝ้าพระเจ้าของโมเสส ซึ่งพระองค์ทรงปรากฏพระองค์แก่เขา ณ พุ่มไม้ที่มีไฟลุกไหม้นั้น นอกจากจะทรงเรียกชื่อเขาแล้ว เมื่อเขาได้เข้าไปใกล้ ๆ ก็ได้ทรงเตือนใจเขาในทันใดว่า “อย่าเข้ามาใกล้ที่นี่ ถอดรองเท้าของเจ้าออกเสีย เพราะว่าที่ซึ่งเจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์” ( อพย. 3:5 ) สถานที่ปรกติธรรมดาก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อการทรงสถิตของพระเจ้าได้ปรากฏชัดแจ้ง

มิเพียงแต่โมเสสเขาจะพบว่า พระเจ้าเท่านั้นที่ทรงสมควรแก่การเคารพยำเกรงมากยิ่งกว่าใคร แต่เขายังได้ค้นพบอีกด้วยว่า การนมัสการ (ยกย่อง-เทิดทูน) พระเจ้าอย่างแท้จริง ได้นำเขาไปสู่การตัดสินใจ ‘ถอดวิธีคิดและวิถีเดิม’ ที่ตนเองคุ้นเคยทิ้งไป และการที่ทรงเรียกเขาให้เข้าไปยืนอยู่ใกล้ด้วย ‘เท้าที่เปล่าเปลือย’ ซึ่งนอกจากจะเป็นเรื่องของท่าทีที่บอกได้ถึงความอ่อนน้อมถ่อมตนแล้ว ยังหมายถึงการ ‘ถอดความเป็นตัวตนคนเก่า’ ที่เคยสุดเจ๋ง (พูดเก่ง) ทิ้งไปอีกด้วยแน่ะ !!
08/01/25