หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.700

By UncleSom
ตอน : เมื่อเราตั้งใจจะไม่เก็บตัวและไม่เก็บงำ

“ข้าพระองค์มิได้เก็บงำการอันชอบธรรมของพระองค์ไว้แต่ในจิตใจของข้าพระองค์ ข้าพระองค์พูดถึงความสัตย์ซื่อและความรอดของพระองค์…….” ( สดุดี 40:10 )

สิ่งที่เราควรตระหนักอยู่เสมอก็คือ โปรแกรม-รายการ-กิจกรรมต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การร้องเพลงสรรเสริญและนมัสการพระเจ้านั้น มิได้เป็นเพราะใครคนหนึ่งคนใด “ชอบทำ” หรือ เพราะกฎบังคับ-ประเพณีนิยมของคณะ องค์กร นิกายที่สั่งสอนให้ทำสืบต่อกันมา แต่ทั้งหมดทั้งมวลควรถูก ‘ตั้งไว้’ และ ‘ดำเนินไป’ เพื่อถวายแด่พระเจ้า และ การร้องเพลง มิใช่เป็นแค่การอุ่นเครื่องเพื่อเตรียมใจให้กับการเทศนา แต่เป็น ‘ส่วนสำคัญ’ ที่จะนำพาจิตใจไปสู่แท่นบูชาต่างหาก

บางคนอาจไม่เห็นด้วย แต่ในพระคัมภีร์ได้กำหนดแนวทางไว้อย่างชัดเจนว่า การสรรเสริญนมัสการพระเจ้า มิได้เป็นแค่ช่วงเวลานาทีของการการที่เราได้อยู่เป็นการส่วนตัวเท่านั้น หากแต่ยังเกี่ยวโยงโดยตรงกับเวลา สถานที่ และ กลุ่มชนที่ผูกพันตัวอยู่ร่วมกันในชุมนุมชนอีกด้วย ดังที่เห็นได้จากชีวิตและการรับใช้ของเปาโลซึ่งท่านได้กล่าวไว้ว่า “ในวันอาทิตย์ เมื่อเราทั้งหลายประชุมกันทำพิธีหักขนมปัง” ( กจ. 20:7 ) ฉะนั้นการผูกพันตัวและนมัสการร่วมกันจึงสำคัญยิ่ง !
30/11/24