หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.690

By UncleSom
ตอน : เมื่อเราเข้าเฝ้าพร้อมด้วยของถวาย

“โอตระกูลชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงถวายแด่พระเจ้า จงถวายพระสิริและกำลังแด่พระเจ้า จงถวายพระสิริ ซึ่งควรแก่พระนามของพระองค์แด่พระเจ้า จงนำเครื่องบูชามายังบริเวณพระนิเวศของพระองค์..” ( สดุดี 96:7-8 )

ตามกรอบ-ขอบข่ายของพระคัมภีร์ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพูดถึงการนมัสการ โดยไม่มีการพูดถึงการถวาย ซึ่งหมายถึง เงินถวาย ผลไม้ พืชพรรณ ธัญญาหาร ซึ่งเป็นผลิตผลจากน้ำมือและน้ำพักน้ำแรงของเหล่าประชากรของพระเจ้า แก่นหลักที่ต้องเข้าใจ มิได้หมายถึงพระเจ้าทรงประสงค์ ให้เราต้องให้สิ่งเหล่านั้นก่อนแล้วถึงจะทรงพอพระทัย แต่การถวายเป็นท่าทีตอบสนองอย่างเหมาะสมต่อพระเจ้า เป็นการกรุยทางไปสู่การทำตามกฎขั้นพื้นฐานการถวาย การให้และการรับ

กษัตริย์ดาวิด ได้เข้าใจดีถึงหลักการข้อนี้เป็นอย่างดี เมื่อพระเจ้าทรงบัญชาให้เขาถวายเครื่องบูชาพิเศษ เขาได้เลือกทำเลใกล้กับลานนวดข้าวของโอรนันชาวเยบุส เมื่อดาวิดถามถึงราคา โอรนัน ได้คัดค้านว่า เขาประสงค์จะถวายแก่ดาวิดพร้อมกับวัวตัวผู้เพื่อให้ใช้เป็นเครื่องบูชา จะใช้อุปกรณ์ในลานเป็นฟืน แต่ดาวิดได้ตอบเขาว่า “…เราจะไม่เอาของของเจ้าถวายพระเจ้า หรือถวายสิ่งที่เราไม่ได้เสียค่าเป็นเครื่องบูชา” ( 1 พศด. 21:24 ) ส่วนเราจะเข้าเฝ้าพระเจ้าแบบไหน ?
16/11/24