หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.686

By UncleSom
ตอน : เมื่อเรากล้าให้พระเจ้าอย่างที่ทรงเป็น

“จงสรรเสริญพระเจ้า เป็นการดีที่จะร้องเพลงถวายสดุดีแด่พระเจ้า เพราะพระองค์ทรงพระเมตตาและบทเพลงสรรเสริญก็เหมาะสม …” ( สดุดี 147:1 )

หากคำกล่าวที่ว่า “การที่เราเข้าใกล้ชิดและมีชีวิตนมัสการผู้ใดหรือสิ่งใดมากๆ เข้า ก็จะยิ่งทำให้คนเราเป็นผู้นั้นหรือสิ่งนั้นมากขึ้น” มีความเป็นจริงฉันใด ? ในหลักการสำคัญเกี่ยวกับการสรรเสริญนมัสการก็ยิ่งเป็นสิ่งที่สวยงามด้วยเช่นกัน นั่นเป็นเพราะว่า ถ้ายิ่งเราได้เข้าใกล้และให้แด่พระเจ้ามากเท่าไหร่ ? เบื้องลึกของชีวิตภายในผู้นั้นก็จะยิ่งสวยงามมากขึ้นไปเท่านั้น ดังที่ว่า “ผู้ที่กราบไหว้รูปเคารพก็จะเป็นเหมือนรู้เคารพเหล่านั้น” ( สดด. 115:8, 135:18 )

เช่นเดียวกัน หากเราได้เฝ้าพระเจ้าและจดจ่ออยู่ต่อเบื้องพระพักตร์ของพระองค์ แบบยอมสิโรราบและกราบถวายนมัสการพระองค์อย่างที่ทรงเป็น ( จริง ๆ ) มิเพียงแต่เราจะมองเห็นความเด่นชัดของพระคุณกรุณาและฤทธานุภาพของพระองค์แค่นั้น ความเป็นจริงที่ยิ่งใหญ่ที่ได้เห็นนั้น ก็จะยิ่ง ‘ปรากฏชัด’ ใน ทัศนะคติ ท่าที มุมมอง และ การตอบสนองของเรามากยิ่งขึ้นเท่านั้น คือ ‘ความสง่างามของพระเจ้า’ จะปรับเปลี่ยนเราให้กลายเป็นผู้มีความ ‘งามสง่า’ ไปด้วยนั่นเอง !
11/11/24