หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.675

By UncleSom
ตอน : ให้เราเข้าใกล้ด้วยใจที่เชื่อในพระนาม

“เหตุฉะนั้นให้เราถวายคำสรรเสริญเป็นเครื่องบูชาแด่พระเจ้าตลอดไป โดยทางพระองค์ คือคำกล่าวยอมรับเชื่อพระนามของพระองค์ ” ( ฮิบรู 13:15 )

โดยพระปัญญาที่ล้ำเลิศ พระเจ้าได้ทรงตั้งการอธิษฐาน-นมัสการเอาไว้หลากหลายรูปแบบ หลากวิธีการ ไม่มีขอบเขตของกาลเทศะ (เวลา-สถานที่) มาเป็นข้อจำกัดในการที่ผู้เชื่อจะเข้าเฝ้าเพื่อกราบทูลพระองค์ และหากจะเปรียบการอธิษฐาน-สรรเสริญ-นมัสการเป็นเสมือนหนี่งผลไม้ที่สุกอร่ามและงดงามเต็มตะกร้าที่เราจะนำมามอบถวายแด่พระองค์ ก็คงจะเป็นถ้อยคำของเราที่ได้ ‘กลั่นจากความรู้สึก’ ที่มีอยู่ในใจออกมากราบทูลต่อพระองค์ตามความจริงนั่นเอง

ถ้อยคำที่เราควรนำมากราบทูลควรจะเป็น ‘คำสารภาพ’ คือ อาจเป็นคำยอมรับความบาปผิด ความบกพร่อง และ ยอมรับถึงข้อจำกัด ความอ่อนแอของตัวเองที่จำเป็นจะต้องพึ่งพา ด้วยใจปรารถนาที่จะเข้าส่วนร่วมในความบริสุทธิ์และในฤทธิ์เดชอำนาจที่ไร้ขีดจำกัดของพระเจ้า ต่อจากนั้นก็น่าจะเป็น ‘คำทูลขอ’ ซึ่งมิใช่ขอแค่สิ่งที่เราจำเป็นหรือต้องการ แต่ควรจะเป็นคำทูลขอเพื่อเราจะ ‘เกิดความเข้าใจ’ พระประสงค์และเพื่อจะได้ ‘หยั่งรากลงลึก’ ในพระองค์อีกด้วยเน้อ !
24/10/24