หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.659

By UncleSom

ตอน : เมื่อใจเราเริ่มโลดแล่นไปกับพระเจ้า

“จงสรรเสริญพระเจ้าด้วยเสียงแตร จงสรรเสริญพระองค์ด้วยพิณเขาคู่และพิณใหญ่ จงสรรเสริญพระองค์ด้วยรำมะนาและการเต้นรำ…” ( สดุดี 150:3-4 )

ความเหนียมอาย ขนบประเพณี และค่านิยมของสังคมโลก ได้ส่งผลทำให้จิตใจของผู้เชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้ายอมที่จะตั้งมั่นอยู่ในท่าทีของคน ‘เจียมเนื้อเจียมตัว’ และ ‘สำรวมกิริยา’ หรือไม่ก็ยอม ‘สงวนท่าที’ ในการเข้าเฝ้าและถวายนมัสการพระองค์มาเนิ่นนาน จึงเป็นที่เสียดายอย่างยิ่งที่เสียงเพลงที่ร้องขับขานและเสียงดนตรีที่บรรเลง ไม่ได้กระตุ้นเร้าใจเราให้โลดแล่นไปกับกระแสคลื่นแห่งการทรงนำและทำราชกิจในชีวิตและคริสตจักรของพระองค์ ??

แต่เชื่อเถิดว่า เมื่อเรายอมเปิดใจใคร่ครวญ (อย่างจริงจัง) เกี่ยวกับเกียรติสิริและพระบารมี ความเลิศประเสริฐ และอำนาจฤทธิ์ (ที่ไร้ขีดสุดจำกัด) ของพระองค์ผู้ทรงเป็นพระเจ้าที่เราเชื่อวางใจ ตัวตนฝ่ายวิญญาณ (ชีวิตภายใน) ของเรา ย่อมจะลุกขึ้นมาเต้นโลดสรรเสริญและถวายโมทนาพระองค์อย่างสุดความตั้งใจได้แน่ ๆ ดังที่ผู้เขียนสดุดีบทนี้ได้เรียกร้องและมองหาประชากรของพระเจ้า ที่จะมาเข้าเฝ้าและถวายสรรเสริญนมัสการด้วยอาการริงโลดต่อพระพักตร์พระองค์ !
15/10/24