หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.621
By UncleSom


ตอน : เมื่อเราไม่ยอมอ่อนข้อให้ความปวดร้าวใจ


“ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้องทูลในเวลากลางวัน แต่พระองค์ไม่ตรัสตอบ ถึงกลางคืนข้าพระองค์ร่ำทูลต่อไปไม่หยุด ถึงอย่างไรพระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์..” ( สดุดี 22:2-3 )


บางคนเข้าใจผิดคิดว่าชีวิตจะต้องราบรื่น จิตใจจะต้องชื่นบานก่อนจึงจะได้นมัสการอย่างจุใจ แต่ในพระธรรมข้อนี้ได้เปิดเผยให้เห็นว่า การสรรเสริญ-นมัสการพระเจ้าเป็นสิ่งที่เหมาะสมและสามารถกระทำได้ในทุกสถานการณ์ โดยไม่จำเป็นต้องขึ้นอยู่กับ ‘รัตติกาล’ ใด ๆ หมายถึงว่า ผู้เชื่อสามารถที่จะโห่ร้องขับขานบทเพลงด้วยความสุขใจ เมื่อมีความชื่นชมยินดี และยังสามารถที่จะร้องบทเพลงคร่ำครวญต่อพระเจ้า ในขณะที่หัวใจเต็มไปด้วยความตรอมตรมได้ด้วยเช่นกัน


นั่นเป็นเพราะผู้เขียนสดุดี เขามั่นใจว่า พระเจ้าทรงเชิดชูพระสัญญาของพระองค์ผ่านการประทับเหนือคำสรรเสริญแห่งประชากรของพระองค์ ดังที่ว่า “ถึงอย่างไรพระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ พระองค์ประทับเหนือคำสรรเสริญ…” และนี่คือความจริงที่ล้ำเลิศประเสริฐสุดของพระเจ้า ไม่ว่าเราจะนมัสการพระองค์หรือไม่ ? พระองค์ก็ยังทรงเป็นอยู่เช่นนั้น แต่เมื่อเราได้นมัสการสรรเสริญ การสถิตของพระองค์ก็จะยิ่ง ‘เป็นไปอย่างทรงพลังและเกรียงไกร’ ในเรา แม้ทุกข์ใจยังมีอยู่ ?
31/08/24

#ติดตามอ่านย้อนหลังได้ที่....

Leave a Reply