หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.615
By UncleSom

ตอน : เมื่อเราเข้าร่วมอธิษฐานอย่างเข้าใจ

“….ข้าพระองค์ร้องในเวลากลางวัน แต่พระองค์มิได้ตรัส ถึงเวลากลางคืน ข้าพระองค์ไม่มีความสงบเลย ถึงอย่างไร พระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ผู้ประทับเหนือคำสรรเสริญ…. ” ( สดุดี 22:2-3 )

บ่อยครั้งที่เราเข้าใจผิดคิดว่า เมื่อเราเชื่อในพระเจ้าแล้ว ทุกอย่างในชีวิตจะต้องราบรื่น อะไรที่หยิบจับรับใช้จะต้องลื่นไหล ปรารถนาสิ่งใดก็จะต้องได้มา ยิ่งได้ใช้เวลาอธิษฐานและสรรเสริญนมัสการนานมากเท่าไหร่ ก็จะได้รับการอวยพระพรอย่างล้นไหลตามมา แต่..ในความเป็นจริงของชีวิตก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้นเสมอไป เช่น ผู้เขียนสดุดีบทนี้ได้สะท้อนให้เห็นอีกด้านหนึ่งว่า ถึงแม้จะเศร้าตรอมตรม จะขมขื่นใจ จะมีเสียงร่ำไห้คร่ำครวญ ผู้เชื่อก็ยังนมัสการและอธิษฐานได้อยู่

นี่เป็นความจริงที่ล้ำเลิศ ไม่ว่าเราจะนมัสการหรืออธิษฐานหรือไม่ ? พระเจ้าก็ยังทรงเป็นพระเจ้าทรงสูงสุด เป็นพระผู้ทรงอำนาจฤทธิ์อยู่ และยิ่งเราได้ถวายสรรเสริญ นมัสการ และอธิษฐาน การสถิตในท่ามกลางเราก็เป็นไปอย่างทรงพลังและเกรียงไกร ดังนั้น ไม่ว่าเราจะสุข จะทุกข์ จะอยู่ดีสบาย จะมากมายไปด้วยปัญหา กำลังหดหู่ หรือ ปวดร้าวใจอยู่ แต่เมื่อเรายืนหยัดในการพึ่งพา พระองค์ก็จะยิ่งทรงรักษาพระสัญญา ‘ผ่านการประทับเหนือคำสรรเสริญ’ นั้นด้วยเช่นกัน
24/08/24