หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.511
By UncleSom
ตอน : เมื่อเราเริ่มสูญเสียศักยภาพในการรอคอย
“จิตใจของข้าพเจ้าสงบคอยท่าพระเจ้าแต่องค์เดียว เพราะความหวังของข้าพเจ้ามาจากพระองค์” ( สดุดี 62:5 )

การพัฒนาความตั้งใจในการรับฟังเสียงของพระเจ้า เป็นการกระทำที่จะนำชีวิตไปสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างขนาดใหญ่ แต่น่าเสียดาย…ที่หลายๆ คน มิเพียงแต่ขาดทักษะในการรับฟัง ยังขาดศักยภาพในการอดทนรอคอยพระเจ้าอีกต่างหากด้วยแน่ะ ซึ่งคำถามสำคัญคือว่า ใจของเราอยู่ที่ไหน ? นั่นอาจเป็นเพราะว่าเราไม่ได้จัดการกับความวุ่นวายและสิ่งที่รุมเร้าทั้งหลาย เราไม่ได้เข้าไปอยู่ ณ พื้นที่ว่างและมีความสงบเงียบมากพอนั่นเอง

จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องหาสถานที่และใช้เวลาอยู่ตามลำพังกับพระเจ้า โดยไม่มีอะไรหรือใครมาคอยรบกวนสร้างความปั่นป่วนให้ด้วยความต้องการของพวกเขา เราต้องฝึกจิตใจเราให้มีนิสัยในการอธิษฐานและรอคอยพระเจ้า และเราต้องเข้าไปอยู่ในภาวะที่สันโดษ (ชั่วครู่) และฝึกที่จะอยู่อย่างเงียบสงบ (จริงๆ) และเปิดต่อม (โสตประสาท) การรับรู้ให้กว้างๆ ด้วยความหวังว่า พระเจ้าจะทรงมีสิ่งดีที่สุดเตรียมไว้ให้ และให้เราเข้าใกล้ ๆ จนกว่าจะได้ยินเสียงของพระองค์ !
23/04/24