หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.415

     By UncleSom 

ตอน : อยู่ที่เราจะยอมอยู่ในความสว่างไหม ?

“แต่ถ้าเราดำเนินในความสว่างเหมือนอย่างที่พระองค์ทรงประทับในความสว่าง เราก็ร่วมสามัคคีธรรมกัน…..”                                                                                          ( 1 ยอห์น 1:7 )

  “ใจที่อยู่อย่างห่างไกลจากพระเจ้า ก็จะอยู่อย่างห่างเหินและเมินเฉยจากคนในครอบครัวของพระเจ้าด้วย”  และ เมื่อปล่อยตัวและหัวใจให้ตกอยู่ในสภาวะแบบนั้นไปนานวันเข้า ในที่สุดแล้วก็จะนำไปสู่การมีพฤติกรรม ชอบที่จะ ‘เปรียบเทียบ’ ตัวเองกับคนอื่น ๆ หรือ เปรียบเทียบคนหนึ่งกับอีกคนหนึ่งอย่างไร้ความปราณี และจะมีความนิยมชมชอบในการ ‘จดจ้องจับผิด’ กันและกัน และจะหลงไหลกับการได้หวนกลับไป ‘แคะคุ้ยเขี่ย’ ความผิดพลาดและล้มเหลวของคนอื่น ๆ ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตกาลอันไกลโพ้น นานโข ทั้งที่คน ๆ นั้นได้กลับใจและเริ่มต้นใหม่ในพระเจ้าแล้ว…

ฉะนั้น การรื้อฟื้นความสัมพันธ์ที่ดี ที่เราเคยมีกับพระเจ้าสูงสุดในแต่ละวันจึงเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรกเลย… ซึ่งเราต้องหันกลับไปหาด้วยท่าทีแบบบุตรน้อยหลงทาง (ที่เคยห่างเหิน เคยเดินทางผิด เคยคิดแบบเห็นแก่ตัว เคยติดนิสัยชื่นชอบแต่สิ่งที่สร้างสุข สนุก และ สบายแบบชั่วครู่) เพื่อเราจะได้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของพระเจ้าพระบิดาอีกครั้ง  ดีไหม ??