หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep. 909
By UncleSom
ตอน : เมื่อเราให้พระคริสต์ครอบครองใจ

“ลูกน้อยของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าต้องเจ็บครรภ์เพราะท่านอีก จนกว่าพระคริสต์จะได้ก่อร่างขึ้นในตัวท่าน”   ( กาลาเทีย 4:19 )

ในฐานะที่เราเป็นบุตรของพระเจ้า จำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องใช้สิทธิ์ของผู้เป็นบุตรอย่างเต็มที่ คือ การที่เราได้รับสิทธิ์ในการเข้าเฝ้าอย่างชิดใกล้เป็นการส่วนตัวต่อพระพัตร์พระบิดา คำถามก็คือว่า เราได้จัดสรรเวลาของชีวิตไว้เพื่อจะได้อยู่อย่างชิดใกล้กับพระองค์บ่อยแค่ไหน ? และเราได้ฉกฉวยโอกาสในการเข้าเฝ้าอย่างชิดใกล้ เพื่อจะเข้าส่วนร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับองค์พระผู้เป็นเจ้าจนกระทั่งชีวิตแห่งพระบุตรของพระเจ้าได้มีอยู่เต็มในตัวเรามากขึ้นไหม ?

เพราะการที่เราได้นำพาตัวและหัวใจได้เข้าไปอยู่ใกล้นั้น ถือเป็นปัจจัยสำคัญที่จะนำพาเราก้าวไปสู่สภาวะที่พระประสงค์ขององค์ผู้สูงสุดจะเกิดผล จะก้าวหน้า และ จะมีพัฒนาการในชีวิตของเรา และ เป็นโอกาสที่ชีวิตแห่งพระบุตรของพระเจ้าจะได้ก่อร่างสร้างขึ้นในตัวเราได้ดีกว่าที่ใด ๆ และเวลาใด ๆ และเป็นโอกาสที่ชีวิตและอำนาจฤทธิ์ที่มีในพระบุตรของพระเจ้าจะก่อตัวและทำกิจในชีวิตของเราจนเป็นปกติวิสัย แล้วเราจะไม่รีบเร่งเข้าใกล้และใช้เวลากับพระองค์หรือ ?
16/08/25