• หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep. 937
 By Uncle Som
• เมื่อเราจงใจจะเอาทิ้งชีวิตเก่าทิ้งไป

“…เพราะว่าท่านได้ปลดวิสัยมนุษย์เก่ากับพฤติกรรมของมนุษย์นั้นแล้ว และสวมวิสัยมนุษย์ใหม่……” ( โคโลสี 3 : 9 )

ในฐานะที่เราเป็นคริสเตียน..ย่อมไม่เหมาะที่เราจะ ‘ถูกจับแต่งกาย’ ในแบบที่เราไม่ได้เป็นเช่นนั้นแล้ว นั่นคือ วิสัยของมนุษย์เก่าซึ่งมีอยู่คู่กับพฤติกรรมอันเลวร้ายของมนุษย์เดิม แต่เรากำลัง ‘สวมใส่’ วิสัยมนุษย์ใหม่ อันเป็นอาภรณ์สวยงามแห่งอาณาจักรสวรรค์ ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตระเตรียมไว้ให้แล้วนั้น ซึ่งการ ‘ปลดออก’ กับการ ‘สวมเข้า’ เป็นเรื่องของการตั้งใจแบบเอาจริงเอาจัง เป็นการ ‘จงใจ’ ที่จะประหัตประหารวิสัยเก่าเหล่านั้นแบบไร้ความปราณีนั่นเอง

อาภรณ์แรกที่อยู่ในลำดับรายการ ( ข้อ 12 ) ก็คือ “จงสวมใจเมตตา” ซึ่งเป็นหัวใจที่มีสภาวะอ่อนโยน มีความเมตตาสงสาร เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา เป็นใจที่มีการ ‘เอาใจใส่อย่างลึกซึ้ง’ ซึ่งจะแตกต่างไปจากจิตใจที่มีแต่ความเย็นชาอย่างสิ้นเชิง เพราะใจแบบนั้นเป็นใจที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับความทุกข์ ปัญหา และความรู้สึกนึกคิดของคนอื่น เพราะเป็นใจที่หมกมุ่นครุ่นคิดแต่เป้าหมายของตัวเอง จะต่างไปจากใจของพระเยซูคริสต์ (มธ.9:36) อย่างลิบลับเชียวแหละ !!
23/09/25