หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.624
By UncleSom

ตอน : เพื่อเราจะเลิกตามใจตัวเอง

“มาเถิด ให้เรานมัสการและกราบลง …. เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเรา และเราเป็นประชากรแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์และเป็นแกะแห่งพระหัตถ์ของพะรองค์” ( สดุดี 95:6-7 )

การนำตัวเองเข้าสู่การอธิษฐานและนมัสการพระเจ้าอย่างอิสระและมีเสรีภาพอย่างเต็มที่ ตามที่เรามีแรงปรารถนาอยู่ในใจนั้น นับเป็นเรื่องที่ดี แต่ความจริงที่เราจะต้องเข้าใจและจะต้องไม่ลืมเลยก็คือ การอธิษฐานและนมัสการที่ถูกต้องตามหลักของพระคัมภีร์นั้น จะต้องเป็นไปตามรูปแบบที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ มิใช่ตามใจอยากของตัวเราเอง ดังที่เห็นได้ในพระธรรมข้อนี้คือ ให้เรา ‘คุกเข่าลง’ หรือ ‘หมอบกราบลง’ ต่อเบื้องพระพักตร์ประดุจแกะในทุ่งหญ้า
ซึ่งมิได้เป็นการกระทำแบบพอเป็นพิธี แต่เป็นการกระทำที่ออกมาจากส่วนลึกในใจ คือ ยอมสยบทุกทางอย่างไร้เงื่อนไข หรือ สุดแล้วแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นพระผู้สร้าง หมายความว่า ให้พระองค์ทรงเป็นผู้มีสิทธิอำนาจสูงสุด (อย่างแท้จริง) ในชีวิตของเรา รวมทั้งในการอธิษฐานและสรรเสริญนมัสการของเรา คือ ให้พระองค์ ‘ทรงเป็นอย่างที่ทรงเป็น’ มิใช่จงใจจะให้พระองค์ทรงเป็นอย่างที่ใจเราอยากจะให้เป็น ซึ่งเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นและเป็นจริงได้ในทันทีที่เราเลิกเอาแต่ใจ !
04/09/24