หักมุมคิดไปกับศิษยาภิบาล Ep.509

     By UncleSom 

ตอน : เมื่อเราใช้ชีวิตแบบอ่อนหัด

“เพื่อเราจะไม่เป็นเด็กอีกต่อไป ถูกซัดไปซัดมาและพัดไปพัดมาด้วยลมคำสั่งสอนทุกอย่าง ด้วยเล่ห์กลของมนุษย์ ตามอุบายที่ฉลาดในการล่อลวง..”  (เอเฟซัส 4:14)

  ด้วยความที่เรามีธรรมชาติความเป็นมนุษย์ที่ชอบพึ่งพาตัวเองและถนัดในการ “ชอบทำ’ (human doing) มากกว่าจะ ‘ชอบเป็น’ (human being) ดังนั้น นอกจากการจะเข้าหา การใช้เวลาเพื่ออยู่ใกล้ และ การยอมพึ่งพาในพระเจ้าสูงสุดอย่างเชื่อมั่นใจ จึงเป็นเรื่องยากสุด ๆ ของมนุษย์พันธุ์นี้ อีกทั้งยัง ‘ไม่ยอมเรียนรู้’ จากเพื่อนพ้องน้องพี่ ที่เขาพอจะเป็น ‘ต้นแบบที่ดี’ ให้เราได้ว่า ชีวิตที่เติบโต มีวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่ในพระคริสต์เป็นเช่นไร ถือได้ว่าพลาดไปแล้วจริงๆ 

เพราะความมั่นใจในตัวเอง ทำให้ไม่ต้องการพึ่งพระเจ้า ไม่ว่าจะเรื่องจำเป็นแบบวันต่อวัน หรือในยามพบกับวิกฤติการณ์ที่หนักหนา เพราะเราปรารถนาจะใช้ชีวิตตามแบบที่เราคิดว่าว่าใช่  ซึ่งในสภาพการณ์แบบนี้ จึงส่งผลให้เราได้ตกเป็นฝ่ายตั้งรับ มากกว่าจะเป็นฝ่ายรุก ตกอยู่ในความทุกข์ (ที่ไม่จำเป็น) มากกว่าจะมีสันติสุข (ที่ทรงมอบให้) ตกอยู่ในขุมข่ายของการล่อลวง ติดอยู่ในบ่วงดัก มากกว่าจะดำเนินชีวิตแบบอิสระเสรีตามที่ทรงให้เป็น… เคยเป็นแบบนี้ไหม ?

20/04/24